روزنامه هفت صبح نوشت: ادعای جنجالی برنامه تاکر کارلسون روزنامه نگار آمریکایی باز هم بحث بر سر تاثیر هارپ بر خشکسالیهای ایران را بر سر زبانها انداخته است اما کارشناسان درباره این ادعا با احتیاط نظر میدهند. گروهی جنگ اقلیمی را رد میکنند و گروهی دیگر دستیابی بشر به کنترل پدیدههای طبیعی را غیر ممکن نمیدانند اما چیزی که مسلم است، اگرچه مطالعه بر سر تاثیر هارپ بر ایران همچنان در دست انجام است ولی تا امروز، هیچ سند معتبری درباره تاثیرپذیری اقلیم ایران از دخالتهای آمریکا در دسترس نیست. مخالفان جنگ اقلیمی آمریکا علیه ایران بر این باورند که اگر آمریکا چنین قدرتی داشت، قطعا از توانش برای مقابله با خشکسالیها و توفانهای ایالتهای خودش استفاده میکرد.
هیچ سند معتبری درباره تاثیر هارپ وجود ندارد
هر بار که خشکسالیها در ایران فراگیر میشود، اخباری درباره ابر دزدی و پروژه هارپ بر سر زبانها میافتد ولی با بارش اولین قطرههای باران و وقوع ترسالی، همه این اخبار به دست فراموشی سپرده میشود. حالا که وارد پنجمین سال خشکسالی شدید در ایران شدهایم و همه کشورهای منطقه در حال خواندن نماز باران هستند، برنامه جنجالی تاکر کارلسون بار دیگر بحث بر سر تاثیر «پروژه هارپ» بر ایران را بر سر زبانها انداخته است.
در این برنامه که مصاحبه تاکر کارلسون با وینیگتون اقلیم شناس آمریکایی است، ادعا میشود که برنامه مهندسی آب و هوا فرضیه توطئه نیست و ناتو سالهاست که از این تکنولوژی بهعنوان ابزار جنگی علیه کشورهایی مثل ایران برای ایجاد قحطی، حذف باران، از بین بردن منابع غذایی و برهم زدن جمعیت و بیثبات سازی استفاده میکند. وینیگتون در این مصاحبه مدعی میشود که خشکسالیهای ایران به گونهای است که در هر هزار سال یکبار رخ میدهد و ریاضیات طبیعی بودن این اتفاق را رد میکند. اما آیا باید ادعای مطرح شده در این برنامه را پذیرفت؟
صادق ضیائیان، رئیس سابق مرکز ملی اقلیم و مدیریت بحران خشکسالی سازمان هواشناسی کشور، هارپ را یک پروژه تحقیقاتی معرفی میکند که بیشتر کاربردهای مخابراتی دارد و درباره کاربردهای هواشناسی آن تحقیقاتی در دست انجام بوده و نتایج متقنی از تاثیر بر آب و هوا بهدست نیامده است.
هارپ به دنبال ایجاد سیستمهای طبیعی
محمد حسین رامشت، عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان نیز اگرچه سند محکمی درباره تاثیر هارپ بر ایران ارائه نمیدهد اما معتقد است که این پروژه سابقهای 30 ساله در دنیا داشته و محققان آن بیشتر به دنبال رام کردن سیستمهای اقلیمی بودهاند. یعنی ابداع کنندگان این سیستم بیشتر به دنبال این بودهاند که وقوع پدیدههایی مثل سیلاب، خشکسالی و ... را کنترل کنند. او میگوید: ما بحثی تحت عنوان الهام گیر داریم که بشر از وقایع طبیعی الهام میگیرد و خودش سیستمهایی را ایجاد میکند اما پروژه هارپ یک قدم بالاتر از این حرف است.
به این ترتیب که ما به جای اینکه از طبیعت الهام بگیریم و سیستمهای طبیعت را تسریع کنیم، خودمان آن سیستمها را ایجاد کنیم و بشر به نقطهای برسد که بتواند این سیستمها را ایجاد کند. در عصر آنتروپوسن انسان دیگر در محیط دخالت نمیکند بلکه محیط را میسازد. به گفته رامشت در برزیل آزمایشگاههای عظیمی برای موضوع هارپ راهاندازی شده و دستیابی به اهداف پروژه امکانپذیر است. اما اینکه چه کسی از این تکنولوژی برای چه کاری بهره بگیرد، یک بحث جدایی است.
ممکن است یکی خبیث باشد و برای اذیت بشر آن را به کار ببرد یا ممکن است برای رفاه بشر از آن استفاده شود. مهم این است که دستیابی بشر به این تکنولوژی امکانپذیر است. او ادامه میدهد: این خشکسالیها که امروزه رخ میدهد برای بسیاری از محققان حکمتآمیز است از این نظر که دنبالش بروند و به این تکنولوژی مسلح شوند. هر از گاهی ادعای توانمندی آمریکا برای دخالت در اقلیم ایران بر سر زبانها میافتد و در فضای مجازی مقایسههایی انجام میشود که فرضیه دخالت آمریکا را تقویت کند .
اما این بار علاوه بر ایران دیگر کشورهای منطقه و حتی متحد اصلی آمریکا یعنی اسرائیل هم درگیر پدیده خشکسالی هستند. بنابراین به نظر میرسد آنچه روزنامهنگار آمریکایی مطرح کرده بیشتر یک جنجال رسانهای باشد زیرا اگر این کشور توان مداخله در لایههای بالای جو با پرداخت هزینههای هنگفت را داشت، به جای آنکه آن را صرف دشمنی با مردم خاورمیانه کنند، مانع از وقوع سیلاب و توفانهای سهمگین در کشور خودشان میشدند.
